به عجزی که داری قوی کن میان را

روان باش همدوش بی اختیاری

نفس گر همه موج گوهر برآید

درین انجمن ناکسی قدر دارد

به عرض هنر لب گشودن نشاید

چه دام است دنیا، چه نام است عقبا

کسی بار دنیا نبرده ست بر سر

به وهم تعین رمید ازتو راحت

به معرج دولت مکش رنج باطل

تنک مایهٔ فقر دارد سعادت

ز لفظ آشنا شو به مضمون نازک

حسابیست در اتفاق دو همدم

ز خودداری ماست محرومی ما

تمیزی نشد محو این نرگسستان

سر وکار دنیا عیان است بیدل