آینه در مقابلم گر بکشی نفس کشد

پیش برد ز کاروان هر قدمی که پس کشد

ننگ عدالت است اگرکوه کم عدس کشد

حیف که ناز سرکشی گردن ما به خس کشد

محمل یاس ما بس است نالهٔ این جرس کشد

کاش مصور هوس جای هما مگس کشد

جیب فلک درد سحر تا نفس از قفس کشد

بیخبری چه ممکن است آینه پیش کس کشد

دیده ز خس نمی کشد آنچه دل ازنفس کشد