آگاهی دل انجمن اختلاف شد

کام و زبان به سرمه اش از خاک پرکند

بر چینی ات مناز که خاقان به آن غرور

میل غذاست مرکز بنیاد زندگی

مستغنی ام ز دیر و حرم کرد بیخودی

آخر به ناله دعوی طاقت نرفت پیش

پیری گره ز رشتهٔ جان سختی ام گشود

مردان به شرم جوهر غیرت نهفته اند

فهمیده نِه قدم که کمالات راستی

با خامشی بساز که خواهد گشاد لب

بیدل به چارسوی برودت رواج دهر