گهر از شرم کمظرفی عرقها کرد دریا شد

نگاه از جلوه پیش افتاد امروز تو فردا شد

فسونهای تجلی آفت نظاره ما شد

خوشا دیوانه ای کز خویش بیرون رفت و صحرا شد

نظرها برکجی زد خط خوبان هم چلیپا شد

سلامت سخت می لرزد بر آن سنگی که مینا شد

همین هوشی که ساز تست خواهد بیخودیها شد

درین ویرانه چون شمعم همان واماندگی پا شد

شراری در فضای وهم بال افشاند و عنقا شد

به خاموشی نفسها سوخت مریم تا مسیحا شد