هرگز به دستگاه نظر پا نمی رسد

هر طفل غنچه هم سبق درس صبح نیست

گل خاک گشت و شوخی رنگ حنا نیافت

این است اگر حقیقت نیرنگ وعده ات

از نقش اعتبار جهان سخت ساده ایم

در جستجوی ما نکشی زحمت سراغ

ما را چو سیل خاک به سر کردن است و بس

آسوده اند صافدلان از زبان خلق

یک دست می دهد سحر و شام روزگار

در گلشنی که اوست چه شبنم ، کدام رنگ

رمز دهان یار ز ما بیخودان مپرس

زاهد دماغ توبه به کوثر رسانده ای

آخر به رنگ نقش قدم خاک گشتن است

بیدل به عرض جوهر اسرار خوب و زشت