گریه ام گر درنگیرد، خنده می گیرد مرا

فقر نادانسته زیر ژنده می گیرد مرا

کم بهاتر از نگین کنده می گیرد مرا

دامن پاکی و دست گنده می گیرد مرا

گر همه عشقت به باد ارزنده می گیرد مرا

حسرت گرد سرت گردنده می گیرد مرا

تاکجا این ریسمان کنده می گیرد مرا

چون عسس اوهام پیش آینده می گیرد مرا

هرکه می گیرد به خاک افکنده می گیرد مرا

خواجگی مفت طرب گر بنده می گیرد مرا