نقطهٔ اشک ، روان گشت و خطی پیداکرد

در تمثال زدم آینه استغنا کرد

خواب پا داشتم از آبله مژگان واکرد

لغزشی خورد که امروز مرا فردا کرد

پای پر آبله ام کارگه مینا کرد

خانهٔ آینه را جهد صفا صحرا کرد

خاک گشتن سر سودایی ما بالا کرد

آنچه می خواست به آیینه کند با ما کرد

نقش ما دید و به سوی تو اشارت ها کرد

کف ما را نمد آینهٔ درباکرد

نسخهٔ حیرت ما طبع فضول اجزا کرد

بار جنسی که توان زحمت پشت پا کرد