دل مباد افسرده تا برکس نگرددکار سرد

عالمی را زیر این سقف مشبک یافتم

داغ شد دل تا چه درگیرد به این دل مردگان

انفعال جوهر مرد اختلاط حیز نیست

با همه تدبیر ز آتش برنیاید مالدار

بی تکلف با نفس روزی دو باید ساختن

تا شود هستی گوارا با غبار فقر جوش

یأس پیما اشک فرهادم شبی آمد به یاد

در جوانی به که باشی هم سلوک آفتاب

بی رواجی دیدی اسرار هنر پوشیده دار

گرم ناگردیده مژگان آفتابی می رسد

بدل فسون می و نی آنقدرگرمی نداشت