تا لبش در نظرم می گذرد

فصل گل منفعلم باید ساخت

زین گذرگه به کجا دل بندم

در بغل نامهٔ عتقا دارم

حلقه شد قامت و محرم نشدم

جادهٔ پی سپر تسلیمم

ششجهت غلغل صور است اما

مژه ای باز نکردم هیهات

موج این بحر نفس راست نکرد

هر طرف سایه صفت می گذرم

کاش با یأس توان ساخت چو بید

دل ندانم به کجا می سوزد

خاکم امروز غبارانگیز است

کاروان الم و عیش کجاست

چند چون شمع نگریم بیدل