رشک نفسم سوخت که نام تو به لب برد

نشکستن این شیشه قیامت به حلب برد

این شمع پیام سحری داشت که شب برد

زبن غمکده هرگاه الم رفت طرب برد

همت خجلم کرد ز جایی که طلب برد

فرصت به تکلف عرقی کرد که تب برد

خواهد همه جا نامهٔ ما برگ عنب برد

کم نیست که لیلی غم مجنون به عرب برد

صد شکر که اینجا همه کس روز به شب برد

بیدل نتوان پیش عدم نام نسب برد