دست شکست حیف است باید به پیش پا برد

مکتوب ما عرق کرد چندانکه نقش ما برد

تا حسرت اجابت گل بر کف دعا برد

امروزش از کف ناز آن بهله را حنا برد

ازخود برون نرفتن ما را هزارجا برد

این دانه از درشتی دندان آسیا برد

الوان نعمت است آن کز منعم اشتها برد

نتواند ازسر چرخ هر مکر و فن ردا برد

پهلوی لاغر از ما تشویش بوربا برد

آخر عصای چوبین از دستم آن عصا برد

عمریست سرنوشتم پیری به نقش پا برد

تا دم زدم ز هستی شرم از نفس هوا برد

مشاطه قدردان بود آیینه بر قفا برد

ما را هم آرزویی می برد تا کجا برد