نفس زینسان که بر عزم پرافشانی کدی دارد

از این گلشن حضوری نیست آغوش تمنا را

تماشا بسمل آن دست رنگین نیستی ورنه

ز سیمای سحر آموز فیض انشایی همت

نیاز باید بایدکرد پیچ و تاب مهلت را

بساط آفرینش را سر و پایی نمی باشد

اگر عجز است اگر طاقت به جایی می رسیم آخر

یکی غیر از یکی چیزی نمی آرد به عرض اینجا

ز تصویر مزار اهل دل آواز می آید

بعید است از زمین خاکسار اقبال گردونی

ز انجام بهار زندگی غافل مشو بیدل