کف خونی که برگ گل کند دامان قاتل را

تو هم مگذار دامان شکست شیشهٔ دل را

لب افسوس تبخال حباب آورد ساحل را

مده ازکف به صد دست تصرف پای درگل را

خوشا آیینهٔ صافی که لیلی دید محمل را

که درهرقطرة خون سجدة شکری ست بسرال را

نصیحت پیشرو باشد به وقت کارکاهل را

که اینجا جپ سعرداری کمالی نیست کاملرا

چنین بر باد نتوان داد الا فرد باطل را

خیال هرزه تازی جاده گردانید منزل را

من و آیینهٔ نازی که می سوزد مقابل را