به گلشن گر برافشاند ز روی ناز کاکل را

چرا عاشق نگیرد ازخطش درس ز خود رفتن

نفس دزدیدنم توفان خون در آستین دارد

ز جیب ریشه اسرار چمن گل می کند آخر

چراغ پیری ام آخربه اشک یأس شد روشن

درین گلشن اگر از ساز یکرنگی خبر داری

فنا مشکل کند منع تپش از طینت عاشق

ز فرق قرب و بعد نازمشتاقان چه می پرسی

به فکر خودگره گشتیم وبیرون ریخت اسرارش

ز دل در هر تپیدن عالم دیگر تماشا کن

تمنا حسرت الفت خمارچشم میگونت

علاج زخم دل ازگریه کی ممکن بود بیدل