که در این مملکت قحط الرجال است

بر این مخلوق آزادی وبال است

که گردد شرح بدبختی پدیدار

به مانند رضاخان جوانمرد

به فکر اینکه باید ضایعش کرد

به فرق خویشتن آن تاج بگذار

علامت های سرخ انقلابی

چو گشتی تو رئیس انتخابی

بود خود پادشاهی را سزاوار

مبارک باد این جمهوری زور

چنین جمهوری بر ضد جمهور

نباشد هیچ در قوطی عطار

علمدارش بود شیطان رشتی

نشیند عصرها در توی هشتی

ز حلاج و ز رواس و ز مسمار

نماید . . . جمهوری کلافه

که جمهوری شود دارالخلافه

ز علاف و ز بقال و ز نجار

که آن بالا بلند بی کفایت

کندگاهی تدین را حمایت

که سازد این دو را با یکدگر یار

نموده نوحهٔ جمهوری از بر

گهی عرعر نماید چون خر نر

ولی غافل زگردن بند و افسار

برای کارهای محرمانه

زده در بصره و بغداد چانه

نه من گویم خودش کرده است اقرار

جلنبر زادهٔ شیخ العراقین

که جمهوری بود برگردنم دین

بباید جست از دست طدکار

کند از بهر جمهوری هیاهو

مگر او غافل است از قصد یارو

همان طوری که کزد آن مرد افشار

ز کمپانی نماید حق شناسی

به افسون های نرم دیپلوماسی

که جمهوری نباشد کار دشوار

به همراهی اعضای معارف

که جمهوری ندارد یک مخالف

که مشروطه ندارد یک طرفدار

شفق ، کوشش ، وطن ، گلشن ، ستاره

دگر معنی ندارد استخاره

به زورکنفرانس و نطق و اشعار

تمام کارها با قاله قاله

بباید کرد جمهوری اماله

بدون وحشت از اعیان و تجار

مشیرالدوله مرعوب و خیالی

بود فیروز هم در فارس والی

به غیر از ذات اشرف لیس فی الدار

امین الضرب در عدلیه مشغول

فقیه التاجرین هم می خورد گول

ز خراز و ز رزاز و بنکدار

نماییم اکثریت را معین

به جمهوری بگیرم رای قطعاً

به زور مشت فیصل می دهم کار

مهیا تلگرافات و شکایات

ز ظلم شاه و دربارش روایات

ز بلدان و ز اقطار و ز امصار

زیردستان وکرمانشاه وگیلان

ز شیراز و صفاهان و خراسان

تقاضاها رسد خروار خروار

قشون با ماست ما دهشت نداریم

شب عید است ما فرصت نداریم

بگیرد حضرت اشرف به دربار

بجز مشروطه خواهان حسابی

اگرکردند قدری بد لعابی

بنام ارتجاعیون و اشرار

که فوری خواست سرپرسی لرن را

فرستم پیششان استاد فن را

کریم رشتی آن شیاد طرار

بباید رفت فوری توی مجلس

جوابش گفت باید رطب و یابس

بپیچیمش به دور حلق دستار

که سردار سپه عقلش ز سر شد

بنای انتشار سیم و زر شد

ز آقای صبا تا شیخ معمار

علم در دست ، گرم دوره گردی

عیان سرخی و پنهان رنگ زردی

ولو گشته میان کوچه بازار

به مجلس اکثریت شد هوایی

به یک دم بین افرادش جدایی

از آن سیلی که خورد آن مرد دیندار

دکاکین بسته و غوغا بپا شد

به دولت روی اهل شهر وا شد

برای ضرب و شتم و خشم وکشتار

خدا داند که این سیلی گنه بود

تدین خصم سردار سپه بود

خطر دارد چو نادان اوفتد یار

ولی مردم به جای خویش ماندند

به جای گل بر او آجر پراندند

بباید خواست از مخلوق زنهار

شکست ازخلق مسکین دست و سرها

شنید از ناظم مجلس تشرها

چرا کردی به مجلس این چنین کار

گروهی را سوی نظمیه بردند

برای حفظ قانون جان سپردند

به ضرب ته تفنگ و زیر آوار

به سعدآباد رفت از شهر تهران

حجج بستند با او عهد و پیمان

ز جمهوری نگوید هیچ گفتار

که گردش باز اغوا ناصر سیف

ولیکن بی خبر بود از کم و کیف

بجز شش هفت تن بیکار و بیعار

عقاید جملگی از او رمان شد

همان چیزی که می دیدم همان شد

که از میدان بدر رفته است سردار

که اکنون تلگراف از شاه آمد

شه از مجلس عقیدت خواه آمد

دگر کس ملک را باید پرستار

رسید از احمد آقا تلگرافات

نمایند از رضاخان دفع آفات

سوی مرکز پی تنبیه احرار

یک اولتیماتوم از مشهد فرستاد

که آمد جیش تا فراش آباد

ولی بر توپ خانی نیست آثار

ز جای خوبش از وحشت پریدند

نود رای موافق آفریدند

سلیمان بن محسن شد علمدار

نترسیدند از توپ دمادم

اقلیت از ایشان شد فراهم

رضاخان را زبون کردند ازین کار