ادیبی زبان در طلاقت زبون

نوآموزی او را به چنگ اوفتاد

بدان کودک خرد، جای الف

به ناچار الف را انف خواند خرد

بدو گفت انف چیست می خوان انف

دگر باره آشفت استاد پیر

نوآموز روزی ببود اندر آن

شبانگه پدر درکنارش نشاند

به شب همچنان کودک دلفروز

پدرگفت انف چیست جان پدر

چو بشنیدکودک الف را درست

چسان از انف می شود منصرف

تو خود فا و لام و الف راست گوی

تو بر نیکویی پشت پا می زنی

تو بد را نخستین ز خود دورکن

تب آلوده درمان تب چون کند

چو حاکم کند می شبانگاه نوش

کسان بهره یابند از آثار خویش

اگر گفته نغز است و دل نغز نه

و گر دل درست است و گفتار سست