مثال آمد از درگه پادشاه

ره آستان ملک برگرای

پذیرفته نزد شهنشه شدم

برآورده از مرمر تابناک

نهاده بر او گنبدی پرنگار

نگاریده ارژنگ ها زیر پای

چنان کرده صنعت که دل خواسته

همی جسته پیش هنر بر هنر

سخن گفته درگوش دل ها به راز

به خودبینی خویش بدبین شدم

به رویم ز مینو دری گشت باز

به تالار خاتم درون آمدم

به تعظیم گشتم به پیشش دوتای

پس از روزگارم بپرسید گرم

سخن ها بپرسید و پاسخ گرفت

به دوران رزم دلیران رسید

که کندند بنیاد یونانیان

وزان پهلوانان پرخاشگر

وز آثار و آغاز و انجامشان

که شد در لغت پهلو و پهلوی

که مردانه بنیاد شاهی نهاد

سپس ره ببستند رومیه را

که ازکینه ببرید « سورن » سرش

که ایرانیان آمدندی ستوه

نماند آن که اسبی کشد زبر زین

فکندند درکاخ دارا شرار

نماندند از زند و استا نشان

کتب خانه های مغان سوختند

کشیدند یکسر به زیر نگین

کشیدند یکسر به زیر نگین

نه فرهنگ ماند و نه تخت و نه تاج

سر بخت ایران برآمد ز خواب

یکی مرد جنگی به زین برنشست

به کین کیان دست مردی گشاد

درآمد به بُن دورهٔ بندگی

فروزنده شد فر شاهنشهی

ز نو آرشی تیر پرنده شد

سرانداز شد تیغ لهراسبی

ز یونانیان آشتی وا گرفت

یکی گور بگرفت و دیگر گریز

زمین شد ز یونان سپه لعل گون

به انطاکی و شام دادند پشت

وزان بیخ یونان برانداختند

به یونانیان مانده بد یادگار

به فرهنگ یونان درآویختند

زده سکهٔ پادشاهی به زر

گرفتند آن پادشاهی به چنگ

ز بیگانه مشرق بپرداختند

بجستند بر خیل ترکان ظفر

ز آشور تا مرز کشمیر و چین

برآمد ز خوارزم و قپچاق گرد