که رازی شنیدستم اندر نهفت

از آن ناگوار است درکام گرگ

بخوردند خونمان ددان یکسره

سگ از تلخی خون پر از شهد جام

که ای نازموده ز هفتاد، یک

در آن چار زوبین نهان داشتی

به جای سم گرد چنگ دراز

شدی خونش درکام بدخواه زهر

که بی زوری است آن و زور است این

که در چنگ و دندان مسکین اوست

ز دندان تیز است و چنگ قوی

وگرنه که خون سگان تلخ نیست

به بهتان خرد داشت معذورشان

وزین شرم خون بره ریختند

یکی حکمت انگیزد از بهر او

وگر خورده ای جاودانه مخور

کجا مشت باید مفرما سلام

به تن بردرندش سگان پوستین

نه مسکین بره کت بدرند پوست