خرد غرق اندیشه های شگرف

خرامنده بر سان طاوس نر

بدیع است با نیکویی خوش خویی

سخن ها درو بر ز پیکار و جنگ

به آب اندرون آتش افشانده است

به بیغاره بر چیزهاگفته اند

میان عقاب و نهنگ سترگ

بریزد درین پهن دربای آب

زمانه بدرد به روئینه چنگ

نه خون ریختن رسم فرزانگیست

چه از مهربانی زیان دیده اند

به پایان این رزم و پرخاش وکین !

تو ز اندیشه ام بند برداشتی

ز خرداد و از تیر برنگذرد

جهان شست خواهد ز خونابه دست

همی تا بود جنگ جوید همی

ز مادر همه جنگ را زاده اند

که نه ماده برجای ماند، نه نر