به آذربایجان شو، بامدادان

عبیرآمیز کن پست و بلندش

بده از چشم مشتاقان درودش

سرابش را ز آب دیده تر کن

ز هر خاکی که بوی خون شنیدی

به جای ما ببوس آن خاک گلرنگ

در آن آتشکده خاکی بسرکن

روان کیقباد و جان کاوس

سزای افسر و شایستهٔ تخت

که فرخ نام آن « شاه آستان » بود!!

همی جستند ازین در، عزت و فخر

نیایش را به این خاک آمدندی

قراول گاه و اردوگاه شه بود

به چنگ یاغیان بینم اسیرش

به خاک افتاده بالای بلندش

به خون آغشته جسم نازنینش

پلنگانش زبون گرک وکفتار

سترون کشت خاک مردخیزش

نروید لاله از خاک امیدش

نبینی نقش غیرت بر زمینش

به جای بلبلی ، زاغی نشسته

کند روباه حیلت گر دلیری

که جای شاه کیخسرو نشیند

به سنگی برجهد روباه لنگی

نشیند خربطی برشاخ سروی

وزبران را ز کار خود خبرکن

دوصد رحمت به جان پاکتان باد

فرو بستید بار خویشتن را

به ایران دیده بود از عهد جمشید

نبیند همچو آذربایجانی

خداتان اجر بخشد خوب کردید!