گشت مردی شریک پرخواری

گفت یک چیز ازین دوگانه بخواه

گفت من هر دوانه می خواهم

برد مشروطه داغ و چوب و فلک

شحنهٔ شهر هر دو وانه گرفت

کرد من باب دبه و لنجه

دست بند و شکنجه های دگر

گاهگاهی هم از پی تحقیق

آن شنیدم که « هایم » بدبخت

تا گروهی ز عارف و عامی

و آن یهودی ز تهمت دگران

وان که او را شکنجه می فرمود

بود تشنه ، به خون ایرانی

بود « هایم » بدان دلآگاهی

کاو به ناحق نبرد نام کسی

برد از آغاز آن جهول ظلوم

بعد از آن تا زند مؤسس را

شحنهٔ شهر چون که شد فتاک

دارم افسانه ای ز « درگاهی »