بود روزی شهید بنشسته

نسخها چیده از یمین و یسار

ناگه آمد ز در، گرانجانی

گفت با شیخ ، کای ستوده لقا

شیخ برداشت از مطالعه سر

کفت آری چو خواجه پیدا شد

هرکرا نور معرفت به سرست

وان که را مغز بی فروغ و بهاست

ثمر عمر، عقل و تجربت است

این همه علم ها که مشتهرند

در کتب حرف ها که انبارست

عمرها را اگر عیارستی

هرکتابی کش از خرد بهریست

بر نادان کتاب ، کانایی است

پیش او عقده بر زبان دارد

هرکرا با کتاب کار افتاد

وان که در خلوتش کتب خوانیست

هرکه شد باکتاب یار و ندیم