تیر و مرداد هم به بنده گذشت

آب شد برف قلهٔ توچال

خنکی های قوم لیک بجاست

شد هوا گرم و گرم شد محبس

دم به دم محبسی به حبس رود

حبسگاه موقتی تنگ است

در اطاقی که پنج شش گز نیست

همه عریان ز شدت تب و تاب

پیر هفتاد ساله در ناله

آن یکی دزد و آن دگر جاسوس

آن یکی کرده با زنش دعوا

آن یکی هست مفلس ومفلوک

دگری گفته من طلا دارم

لیک در پای میز استنطاق

نک دو سال است کاندرین دهلیز