شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
فقرۀ ۱۱۳
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( ارمغان بهار )
97

فقرۀ ۱۱۳

هرچند بس نیک افسونِ ماران دانی ، زود زود دست به مار مبر کت بگزد، و بر جای بمیراند.
تو ای مرد افسونگر چیره دست
مبر سوی هر مار بر خیره دست
مبادا کت از این دلیری همی
زند زخم و بر جای میری همی