101
فقرۀ ۱۱۲
شراب به پیمان ( یعنی به اندازه ) خور چه هر که او شراب بی پیمان خورد، بسا گنه که از وی آید.
اگر باده نوشی به پیمانه نوش
به آیین مردان فرزانه نوش
کز افزونی می ز دل ها گناه
برُوید، چو از تند باران گیاه
وگر گفتهٔ من پسند آیدت
مخور می که از می گزند آیدت
بود سوزیان این می لعل پوش
زیانش ز تو، سودش از می فروش