نصیحتی است اگر بشنوی زیان نکنی

از این وآن نکشی هیچ در جهان آزار

ز صد رفیق یکی مهربان فتد، هش دار

بود رفیق کهن چون می کهن ، زنهار

ز دیگران چه توقع بود نهفتن راز

میان خلق جهان گم کنی علامت خوبش

غم زمانه نگردد به گرد خاطر تو

گر ازدیاد محبانت آرزوست ، بکوش

به دوستان فراوان کجا رسی که تو باز

اگر به دست تو دشمن زپا فتاد ای دوست

بجو متاع محبت که گر تمامت عمر

اگر نهی سر رغبت بر آستانهٔ کار

« بهار» اگر دلت از غم برشته است ، خموش