که دیده مملکتی را بدین پریشانی

هر آن که شد چو تو سرگشته در هوسرانی

بود سیاه تر از روزگار ایرانی

ز خاک نیستی ، ای اردشیر ساسانی

که پست و خوار و زبون باد جهل و نادانی

که بندگان حقیقت کنند سلطانی