باز پیمان بست دل با دلبری پیمان گسل

دوست کش ، بیگانه پرور، دیرجوش و زودرنج

در نگاه تند چون قاتل ز مجرم جان ستان

لفظ آتشبار او یاس آور و امّیدسوز

غمزه اش در دلبری یغماگر و مردم فریب

دست هجرش فرش عیش و صفحهٔ شادی نورد

انبساط روح را با جوهر حرمان زدای

لعل گوهربیز او گاه سخن مرجان فروش

نیست دل ز ایران گسستن خوش ولی ترسم « بهار»