نیست کسی را نظر به حال کس امروز

گر دهدت دست خیز و چارهٔ خودکن

آن که به پیمان و عهد او شدم از راه

وان که دو صد ادعا به عشق فزون داشت

همتی ای دل که پس نمانی از اغیار

خانه خداگو به فکر خانهٔ خود باش

ملت جاهل مکن مجادله با بخت

خود غم خود می خور ای بهارکه هرگز