من نگویم که مرا از قفس آزادکنید

فصل گل می گذرد همنفسان بهر خدا

عندلیبان !گل سوری به چمن کرد ورود

یاد از این مرغ گرفتارکنید ای مرغان

هرکه دارد زشما مرغ اسیری به قفس

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک

شمع اگر کشته شد از باد مدارید عجب

بیستون بر سر راه است مباد از شیرین

جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه

گر شد از جورشما خانهٔ موری ویران

کنج وبرانهٔ زندان شد اگر سهم بهار