دوست می دارم من این نوروز فرخ فال را

خواهی ار با فال میمون بگذرد روز تو خوش

عاشقا ز آه سحر غافل مشو کاین ابر فیض

خواهی ار با کس درآمیزی به رنگ او درآی

عاشق از خوبان وفا و مهر خواهد، ورنه هست

آن سر زلف سیه چیدی و از دامان خویش

دولتی کافغان کنند از جور او خرد و بزرگ

سفله از فرط دنائت ایمن است از حادثات

از رقیب خرد ای دل در جهان غافل مباش

گرچه آزادی زبون شد لیک جای شکر هست

بر وطن مگری که در نزدکرام الکاتبین

شدگذشته هیچ و امروز است هم در حکم هیچ