شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۷ - پروانه
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( قطعات )
145

شمارهٔ ۳۷ - پروانه

آن شمع دل افروز من از خانهٔ من رفت
پروای گلم نیست که پروانهٔ من رفت
دارم صدف آسا کف خالی و لب خشک
تا ازکفم آن گوهر یکدانهٔ من رفت
چون باغ خزان دیده ز پیرایه فتادم
زبن شاخه پرگل که زگلخانهٔ من رفت