مملکت بی مدد عدل نماند بر جای

یا یکی زین سه بودشان به عمل راهنمای

دین پژوهی که به هرکار بترسد ز خدای

بر اسان شرف و فضل شود ملک آرای

بنگرد عاقبت کار به تدبیر و به رای

نره دیویست هوسناک و ددی مردم خای

نه چراغ خردی بر سر ره کرده بپای

رفته وجهل مرکب شده ازسرتا پای

ترشرو، زشت ادا، تلخ سخن ، هرزه درای

وز پس مرگش لعنت بود از شاه و گدای

نه کسش کوبد در هاون از این آب مسای

می دود نعره زنان تا که بیفتد از پای

نه توان داشتش از ره ، نه توان گفت بپای

زین یکی غول برو افتد و بفشارد نای

ماندش بسته زبان از شغب و وایا وای