مرا درست به یاد اندرست عهد صبی

فتاد پارهٔ مومی ز دامن دایه

چو سنگ بودم درآغاز و نرم گشت آخر

از او بساختم امثال مار و موش و وزغ

پدر درآمد و دید آن صنایع از فرزند

نصیحتی است مگر بشنوی وگیری یاد

چو دست از تو و موم از تو و خیال از تست

ایاکسی که زمام امور درکف تواست

بسان شیشهٔ عکسند مردم ایران

چو موم تابع دست تواند کایشان را

تو مار و موش بسازی زخلق وگیری خشم

تو پاکباش و ازبن موم شکل پاکان ساز

ندانی از چه به گرد بساط عالی تواست

چرا نشسته گروهی مخنث و بیدین

چرا بزرگ ترین چاکران توگیرند

چرا ستند امیران و خواجگان درت

مثل بودکه چو شد مرد خانه دنبک زن