از زمین آه و فغان را زیب گردون می کنند

گه کفن پوشیده فرق خویش پر خون می کنند

در معابر با شرق دست ، گلگون می کنند

جویبار دیده را از گریه جیحون می کنند

شاه دین را کوک و زینب را جگرخون می کنند

ظهر تا شب نوحه می خوانند و شب ... می کنند

با دوصد لعنت ، ز دست شمر ملعون می کنند

پس شماتت بر یزید مردهٔ دون می کنند

ناله از دست عبیدالله مدفون می کنند

هر دو را تسلیم نواب همایون می کنند

شامش از دروازهٔ دولاب بیرون می کنند

مشگ او را در دم دروازه وارون می کنند

کله اش داغون ، به ضرب چوب قانون می کنند

در دو پول آن طفل را یک پول مغبون می کنند

روز پنهان گشته شب بر وی شبیخون می کنند

خانم ار پیدا نشد، دعوت ز خاتون می کنند

خاک پایش را به آب دیده معجون می کنند

دست خود را شستشو با سدر و صابون می کنند

هی لمیده صحبت از لیلی و مجنون می کنند

هی نشسته لعن بر هارون و مامون می کنند

بر اسیران عرب این نوحه ها چون می کنند؟

وین خران در زیر ایشان آه و زاری می کنند