پشتم از بار فراقش صورت چنبر گرفت

تا لب لعلش ز تنگی شکل انگشتر گرفت

کاین نگین از مشک کرد، آن چنبر از عنبر گرفت

صدهزار انگشتری بشکست و باز از سرگرفت

تا چو انگشتر نگین مهرش اندر برگرفت

زان چو انگشتر مرا خمیده و لاغر گرفت

وز مدیح صهر شاهنشه بر او گوهر گرفت

مشتری را طالعش زیر نگین اندر گرفت

دولت و ملت ازو آرایش و زیور گرفت

خلعت انگشتری از شاه گردون فر گرفت

ماه نو در بر، توگوئی زهرهٔ ازهر گرفت

گوهر از اختر نهاد و چنبر از محور گرفت

آری این یک را بباید زآن دگر برتر گرفت

وین دگر را از ملک ، صدر ملک منظر گرفت

مهررا مهرنگین و چرخ را چنبر گرفت

وندرین انگشتری بس لطف ها مضمر گرفت

از حسد خصم تو را درکالبد آذر گرفت

وصف این انگشتری را خامه و دفترگرفت

خامهٔ من سربسرآئین و زیب و فر گرفت

کز تو صد فرخندگی آئین پیغمبر گرفت