و آنچه تو بینی به جز از مستعار نیست

و آنچه حقیقی بود آن آشکار نیست

کز برآن نقش و صور را شمار نیست

لیک به چشم تو جز از عکس کار نیست

در حرکاتند و کسی درکنار نیست

لیک یکی ز آن همه را اختیار نیست

خندی و گویی که مرا استوار نیست

هیچ کسی را به حقیقت قرار نیست

و آن همه جز شعبدهٔ پرده دار نیست

زانکه تو را در پس این پرده بار نیست

پرده گشاینده جز از کردگار نیست

زانکه ازبن دایره راه فرار نیست

کار پذیرفت و به جز اینش کار نیست

جز که به دستی دو سه بر یک جدار نیست

سوی خرد جز دو سه نقش فکار نیست

لیک درین عرصه به جز یک سوار نیست

شبهت ناکست و حقیقت شعار نیست

پس به قوای دگرت اعتبار نیست

راستی ای در همهٔ روزگار نیست

غم خورد آن کو خردش دستیار نیست

وانکه تو بینی که همی بختیار نیست

یک سر مو فرق در این گیر و دار نیست

کم ز یکی کبکبه ی اقتدار نیست

هیچ گوارنده چنین ناگوار نیست

جبر و جفا را بر صانع گذار نیست

نیز به جز جبر ز نظم انتظار نیست

کفهٔ عدل این کرهٔ خاکسار نیست

نیستی از بهر خردمند عار نیست

شاد زیاد آن که بدین غم دچار نیست

کز حسد و کینه کسی رستگار نیست

زندگی و غصه بهم سازگار نیست

ای که ترا خادم و خیل و زوار نیست

درد زداینده چو شعر « بهار» نیست