مرد بی آزرم باشد چون زن بسیار شوی

اصلشان ز آزرم خیزد، گیر با آزرم خوی

غیرت و صدق و امانت خوار باشد پیش اوی

روی ازو برتاب ، کاندر وی نیابی آبروی

رادی از ناکس مخواه و مردی از غرزن مجوی

هرکه پوید سوی پستی ، یا بنی سویش مپوی

ور بسوزی ، دست خویش از آب ناپاکان مشوی

ای « بهار» آزاد باش و هرچه می خواهی بگوی