ز بغدادی وکوفی نسخهٔ ثانی است تهرانی

چو پیش لشگر افغان ، صفاها نیست تهرانی

کجا هرگز توان گفتن که ایرانیست تهرانی

غنوده اندر آن سرداب پنهانیست تهرانی

پی یغمای رشتی و خراسانی است تهرانی

اسیر بند غفلت های شیطانی است تهرانی

درست آمد که اندر دوستی فانی است تهرانی

بدین معنی رفیق و عاشق جانی است تهرانی

که خصم تنگی ویار فراوانی است تهرانی

همیشه در پی تروبج نادانی است تهرانی

به جز این نسبت کامل که تهرانی است تهرانی

مزور بایدش خواندن و الا نیست تهرانی