پنج نوبت کوفتند از فر شعر و شاعری

فرخی و عسجدی و زینتی و عنصری

همچنان کز هفت اختر، گنبد نیلوفری

اینت خوش بازارگانی ، آنت والا مشتری

زان کجا محمود را بد شیوه شاعر پروری

با کمرهای مرصع با قباهای زری

گسترانیده به مجلس فرش های عبقری

شوق خدمت در سر و در دست زر شش سری

دهر براین چار پورافکند مهر مادری

مال و نعمت در کنار و فضل و حکمت بر سری

زانکه بودش بر سخن سنجان دوران سروری

در سخن فردوسی فرزانه را با انوری

کی زند با استاد ی چو من ، لاف همسری؟

چون کند با دست موسی سحرهای سامری

رتبهٔ دانای طوسی ، رتبهٔ پیغمبری

شاعری را شعر سخته شاعری را سرسری

آن یکی زهد و شریعت آن یکی صوفی گری

از مدیح و وصف و عشق و پند، چون خوش بنگری

در مقام کینه توزی ، چون پلنگ بربری

روح را هر نغمه اش سازد یکی خنیاگری

کاندر آنها لفظ با معنا نماید همبری

بسته از اندرز خوش یک دسته گلبرک طری

فیلسوفی ، پادشاهی ، گربزی ، کندآوری

وان صفت ها شعر شد و آن شعرها شد دفتری

کی توان این نغمه را بنهفت با افسونگری

هرگز از اشعار او ناید نشان مهتری

نشنوی از شعرهایش بوی والاگوهری

شعر زاهد زهد گوید، شعرکافر کافری

هرچه در شهنامه است آثار والا مخبری

بر زبان لفظ دری ، جای زبان مادری

کو بود بی شبهه رب النوع گفتار دری

جز کسی کش نیست عقل از وصمت نقصان بری

از بر بستان دانش پشک ریزند از خری

لاجرم خصم بزرگانند و خصمی مفتری

زانکه بوم شوم باشد دشمن کبک دری

کز چه رو معبود خلقند آن بتان آذری

*

طبع من از خواندن شعرش بدین گفتن جری

اینک این تاربخ نیک آید چو نیکو بشمری

هم به شصت وپنج کرد آغاز دستان گستری

یازده سال دگر شد عمر شاعر اسپری

ماند با رنجی چنان ، گنجی بدین پهناوری

بسته همچون سکه ، دل بر نقش زر جعفری

چون فزون شد گنج ، رادی رفت و آمد معسری

خون دل خورد و ندید از بخت الا مدبری

شد هزارهٔ او در انگشت جهان انگشتری