ای ماه دو هفته یاد ما کردی

دشمن کامی گذاشتی وز مهر

بیگانه ز رشک خون همی گرید

بیگانه پرست بوده ای و امروز

ازکرده تو را خجل همی بینم

نندیشی از آنکه بارها با من

بس راز نهان که داشتم با تو

وامروز چه شد که آمدی زی من

این لطف به خاطر من مسکین

یا درحق من عطوفت شه را

*

ای شاه ؛ ز پاکی نیت خود را

ز اندیشهٔ ملک ، خواب نوشین را

با ملت خویش رایگان گشتی

نه درکنف عدو مقر جستی

نه توقیعی به اجنبی دادی

صد انده و غم به خود خریدی ، لیک

در پاس وطن هرآنچه کردی تو

ور خود به « بهار» سرگران گشتی

گفتی روزی بر او ببخشایم

زنهار گر از تو دل بگردانم

ور زانکه به کار خویشتن نالم

من مویه کنم سه ماهه خسران را

بدخواه گزافه گوید ارگوید

شاها ز تو هیچ کس ننالد زانک

تا چرخ بپاست رایت خود را