گر که صدر اندر اصفهان نبدی

گر نبودی زبان گویایش

ور نبودی بیان شیوایش

گر نبودی بلند منبر او

ور نبودی ستوده مجلس وی

یاد دیدار صدر بد ورنه

اصفهان بود شهرکی بی مرد

خرد پیر یاوه گشتی اگر

گر نبودی لطیف حنجره اش

ور نبودی ستوده منظره اش

لاجرم بوستان نبودی اگر

گر نبودی مناعتش ، فرضی

ور نبودی شجاعتش ، وقعی

گر درین شارسان نبودی صدر

طرف زاینده رود در نظرم

بردمی پی به کنه معنی تو

به ازین گفتمی مدایح تو

ای عزیزی که گر نبودی تو

فتنه و شرک را زمان بودی

ساختندم ز حضرتت محروم

وه چه خوش بودی این بهار، اگر