شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۴۰ - شجاعت ادبی
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( قصاید )
128

شمارهٔ ۲۴۰ - شجاعت ادبی

مردن اندر شجاعت ادبی
بهتر از چاپلوسی و جلبی
من برآنم که نیست زیرسپهر
صفتی چون شجاعت ادبی
نجبای جهان شجاعانند
به شجاعت در است منتجبی
راست باش و مدار باک از کس
این بود خوی مردم عصبی
سخت رویی زگربزی بهتر
احمدی خوبتر ز بولهبی
چشم بردار از آن کسان که سخن
بیخ گوشی کنند و زبر لبی
سخنی راستا به مذهب من
به ز سیصد نماز نیم شبی
گفته ای عامیانه لیک صریح
به ز هفتاد خطبهٔ عربی
طفل گستاخ نزد من باشد
پیر و، آن پیرچربه گوی ، صبی
در جهانند بخردان و ردان
کمتر و بیشتر جبان و غبی
تو از آن مردمان کمتر باش
این بود معنی فزون طلبی
یار اهریمنند مکر و دروغ
این چنین گفت زردهشت نبی
ازحَسَب مرد را شرف خیزد
چیست فخر شرافتِ نَسَبی ؟
هان توگستاخی و شجاعت را
هرزه لایی مگیر و بی ادبی
باادب باش و راست باش و صریح
ره حق جوی ازآنچه می طلبی
مگزین مذهب از برای ذهب
این بود فخرِ دوره ی ذهبی