زبن شه نادان ، امید ملکرانی داشتن

کذب و جبن و احتکار و خست و رشوه خوری

هیچ نتوان بی فر سیروس و برز داربوش

هست امید خیر ازین گندم نمای جوفروش

کی سزد از ارتجاعی زاده ، قانون پروری

گرگ زاده عاقبت گرگ است و بی شک از خریست

شاه تن پرور به تخت اندر بدان ماند درست

بود در عهد کیان رسمی که باید شهریار

پادشاهی را که بر روی زمین شمشیر نیست

شاه آن باشد که با شمشیر گیرد ملک را

ملک چون بی زحمت آید بگذرد بی دردسر