ای رخ میمونت آفتاب صفاهان

باز شد از قید ظلم ، گردن مظلوم

کرد صفاهان ز عدل پرسش و حق داد

دید صفاهان همی به طالع بیدار

مقدم آبادی آفرین « نصیری »

همت سردار جنگ و غیرت احرار

بر رجب دزد، راه بسته و بگشاد

بر سر جعفر قلی کشید سپاهی

لشکر دزدان غمی شدند و بجستند

از اثر خون خاک خوردهٔ اشرار

زبن سپس از بسکه خون دزد بریزد

وز اثر این سیاست ، از پس زردی

ای هنری میر بختیار، که شد یار

مردم ایران ز شرق و غرب ببردند

رو که خوش از عهدهٔ حساب بر آیی

رو که اثرهای مستطاب نماید

نعمت دنیات هست ، کوش که یابی

عاقبت نیک ، غیر نام نکو چیست ؟

تا به تو منسوب گشت ، فخر نمایند

روی بهار از فراق روی تو گشته است

لیک به حکم حکیم و لطف تو شاید