مسند از حجره به ایوان فکن ای نیک ندیم

ویژه اکنون که شب تیره بگسترد ادیم

مادرگلبن از زادن ناگشته عقیم

من درو حیران چون در شجر نار، کلیم

راست چون تیر شود باز چو بنشست نسیم

که به نتواند بودن به یکی جای مقیم

راست چونان که گدا بر اثر مرد کریم

در شگفت آید زین بلعجبی مرد حکیم

پاره ها زاتش جسته به یکی تیره گلیم

گرد هم خاموش اندر شده چون اهل رقیم

چون به آب اندر از بیم دوان ماهی سیم

خود کهن بوده بدین گونه هم از عهد قدیم

گوی و چوگان را ماند به کف شاه کریم