ز بی وفایی این بخت سست پیمانم

که من بخوابم و اوخود بود نگهبانم

نشسته بر سر او لای لای می خوانم

به روی غم غم دیگر نهد فراوانم

ازین باده با شکنج غم مرنجانم

مقاومت را سرسخت تر ز سندانم

صریر کلک بود دلنواز دستانم

از آن جهت بود اینسان کساد دکانم

به کلک و خامه بود گرچه ابر نیسانم

اگرچه هست کنون طبع ، بحر عمانم

به صفحه پس ز چه رو در و گوهر افشانم

ز بهر چیست سخن همچو در غلطانم