انگور شد آبستن هان ای بچهٔ حور

آن بچهٔ نوزاده فروگیر که مادرش

اکنون شده آبستن و برگردش هر روز

این قابلگان قابلگی نیک ندانند

سختم عجب آید که چنین کودک چون زاد

وین نیز عجب تر که به یک زادن چون گشت

وآنگاه سر از خاکش برگیر به نرمی

زان پس به یکی بستر سنگینش درافکن

خود گرچه به مادرش ستم خواهد رفتن

وان طفل به گهواره درافکن به دو سه ماه

آن طفل نکوروی که از روشن رویش

آنگه که به نیرو شود و روی فروزد

وانگه که به بلور فرود آرد ساقیش