از من گرفت گیتی یارم را

وبرانه ساخت یکسره کاخم را

ز اشک روان و خاک به سرکردن

یک سو سرشک و یک سو داغ دل

گر باغ لاله داد به من پس چون

در خاک کرد عشق و شبابم را

چون حرف مفت و صحبت بی برهان

بر گور مرده ریخت شرابم را

جام میم فکند ز کف و آنگاه

بس زار ناله کردم و پاسخ داد

گفتم بهار عشق دمید، اما

گیتی گنه نکرد و گنه دل کرد

باری بر آن سرم که از این سینه