در دهر بزرگ یادگاری

بنیاد بنای پایداری

*

خار و خس روزگار ناساز

چون بانی خود ز فرط اعزاز

*

ز آسیب زمانه برکنار است

ستوار و بلند و پایدار است

*

در بربط من شدست پنهان

از مردن تن نیم هراسان

در عرصهٔ پهن دشت سقلاب

وز جلوه به جلوه گاه مهتاب

*

تا زنده بود یکی در این بوم

تا هست سخن به دهر معلوم

*

هر هموطن سرودخوانی

افتد سخنم به هر زبانی

*

با بربط خود به جنبش آرم

واندر دل خلق زنده دارم

*

در ساحت این زمانه تار

حریت و انقلاب افکار

*

ای طبع سخن سرای من ، خیز

اندیشه مکن ز خنجر تیز

*

تا بی خردان به آزمایش

فارغ ز نکوهش و ستایش

*

بر بربط خود بناز بنشین

وز خاک برآ به اوج پروبن

*

تا اختر نحس نامرادی

وز چشم فلک ز فرط شادی